Met een dynamische open wereld, indrukwekkende graphics en vernieuwde stealth- en combatsystemen, zet Assassin’s Creed Shadows hoog in. Ubisoft probeert hiermee niet alleen een nieuwe standaard te zetten binnen de serie, maar ook een frisse impuls te geven aan het aloude assassijnen-recept. Maar… maakt deze game de torenhoge verwachtingen waar? In deze review duiken we diep in het verhaal, de gameplay, de sfeer en mijn persoonlijke ervaring – want zelfs onder de kersenbloesems zijn er schaduwen die vragen oproepen.
Visueel een meesterwerk
Laten we met de deur in huis vallen: de graphics van Assassin’s Creed Shadows zijn ronduit spectaculair. Van mistige berglandschappen tot bloeiende kersenbloesems, elke scène voelt als een kunstwerk waar je doorheen mag sluipen of knokken. Ubisoft zet met deze game een nieuwe grafische standaard neer binnen de franchise. Het is duidelijk dat de ontwikkelaars tot het uiterste zijn gegaan om feodaal Japan tot leven te brengen.
Twee helden, twee speelstijlen
Een van de grootste vernieuwingen in Assassin’s Creed Shadows is het duale hoofdpersonage-systeem. Je speelt niet alleen met één held, maar met twee totaal verschillende karakters die elk hun eigen aanpak, achtergrond en persoonlijkheid hebben – en dat merk je in alles wat je doet.
Aan de ene kant heb je Naoe, een kunoichi (vrouwelijke ninja) uit de provincie Iga. Ze is snel, stil en dodelijk in de schaduw. Naoe’s gameplay leunt zwaar op stealth: ze glipt geruisloos langs vijanden, gebruikt klassieke ninja-tools zoals rookbommen en werpsterren, en heeft toegang tot verborgen routes die anderen niet zien. Haar missie is persoonlijk – gedreven door verlies, wraak en loyaliteit – en dat voel je in elke beweging.
Aan de andere kant is er Yasuke, gebaseerd op de historische Afrikaanse samoerai die daadwerkelijk in dienst was van de Japanse krijgsheer Oda Nobunaga. Yasuke is het tegenovergestelde van Naoe: groot, sterk, gehuld in harnas en gewapend met brute kracht. Zijn speelstijl is frontaal en gewelddadig. Waar Naoe wegsluipt, stormt Yasuke binnen. Met zijn katana en war club hakt hij zich een weg door vijanden, terwijl hij standhoudt in gevechten die je met Naoe absoluut niet zou overleven.
De afwisseling tussen de twee voelt niet alleen fris, maar ook strategisch. Sommige missies lenen zich beter voor een stille aanpak, terwijl andere juist vragen om een stevig staaltje spierballen. En dat jij als speler mag kiezen wie je wanneer inzet, geeft een gevoel van controle dat perfect past bij het open karakter van de game.
Samurai-thema: een schot in de roos
Persoonlijk ben ik gek op het samoerai-thema. De cultuur, de wapens, de erecode – het zit allemaal verpakt in deze game. Het geeft je het gevoel dat je een interactief Kurosawa-epos aan het spelen bent. En geloof me: dat gevoel is verslavend.
Storyline: langzaam op gang, maar met potentie
Eén ding dat me wel wat tegenviel, was het trage begin van de verhaallijn. De eerste paar uur voelde het meer alsof ik naar een interactieve Assassin’s Creed Shadows film zat te kijken dan dat ik daadwerkelijk aan het spelen was. Gelukkig trekt dit later bij. Naarmate je verder komt, krijg je meer controle over hoe je speelt en worden de tussenfilmpjes minder dominant. Voor fans van verhaalgedreven games zal dit waarschijnlijk juist een pluspunt zijn – maar voor de actiegerichte gamer kan het begin wat taai aanvoelen.
Gameplay & wereld
De gameplay van Assassin’s Creed Shadows is een geslaagde mix van stealth en actie. Missies kun je op je eigen manier aanpakken: stilletjes van dak tot dak, ongezien als een schaduw… of juist frontaal, met getrokken katana en de vijand recht in de ogen kijkend. De wereld zit vol geheime paden, verborgen vijanden en subtiele details die je uitnodigen om elk hoekje te verkennen. Wat extra indruk maakt, is het dynamische dag- en nachtcyclussysteem: vijanden reageren anders afhankelijk van het tijdstip, wat je strategie direct beïnvloedt – een slimme en sfeervolle toevoeging die zorgt voor extra diepgang.
Een andere toffe vernieuwing is dat je je eigen home base kunt bouwen en inrichten. Je bepaalt zelf waar je de Tea Room, Dojo en Nando plaatst, en elk gebouw heeft unieke functies en uitbreidingsmogelijkheden. Deze aanpasbare hub geeft je meer eigenaarschap over je voortgang en voelt als een rustpunt tussen de missies door. Persoonlijk vind ik dit een leuke toevoeging – het geeft je de kans om een eigen stempel te drukken op je avontuur, en dat voelt net zo bevredigend als een perfect uitgevoerde stealth kill.
