Grootste gamer van Nederland
Ik was er heilig van overtuigd dat ik de grootste gamer van Nederland was, of in ieder geval de meest fanatieke. Vooral in mijn hoofd, want daar speelde ik al mijn droomscenario’s af. Arcadehallen waren mijn heilige graal. Spelen op machines als Space Invaders, Donkey Kong en Pac-Man was pure magie. Maar wat me echt in vervoering bracht, waren de flipperkasten. Ik droomde ervan, keek ernaar als anderen speelden, en zodra ik een gulden over had, stond ik zelf aan de kast. Vooral in Scheveningen—bij de Hommerson Arcade en op de pier—waren de flipperkasten een waar paradijs. Sommige waren zo oud dat je voor 25 cent al drie ballen kon spelen. Waanzinnig!
Die passie ging verder dan spelen alleen. Ik droomde er’s nachts van om ooit een eigen flipperkast te bezitten. En zoals het een kind betaamt, sprak ik die wens vaak hardop uit. Mijn moeder, een fantastisch prettig gestoorde vrouw, kwam op een dag met een voorstel dat mijn leven zou veranderen. “Armijn, als jij een jaar lang niet snoept, krijg je van mij een heuse flipperkast.” Mijn mond viel open. Een echte flipperkast, zoals die in de arcadehal stond? Het klonk te mooi om waar te zijn, maar ik wist meteen: dit is mijn kans. Dit was mijn ultieme doel.
Nooit meer snoepen
Vanaf dat moment stopte ik direct met snoepen. Het interesseerde me niets meer. Geen snoep, geen chips, niets. Ik was op een missie en telde de dagen af. Die periode van volharding heeft me achteraf veel geleerd: karakter, doorzettingsvermogen, en het besef dat je dromen kunt waarmaken als je ergens echt voor gaat. Zelfs toen mijn vrienden snoep aten of chips deelden, weerstond ik de verleiding. Ik wilde geen risico nemen dat iets mijn droom zou verpesten.
Na negen maanden, op mijn verjaardag op 2 juli, gebeurde het. Ik liep de garage in, en daar stond hij: een échte flipperkast. Een ouderwetse, met van die mechanische rollen om de scores bij te houden, geen digitaal scherm. Alles werkte, zelfs met kwartjes. Het moment dat ik die kast zag, staat nog helder in mijn geheugen. De emotie van dat moment voel ik nog steeds. Het was alsof mijn droom tastbaar werd, alsof alles mogelijk was.
Vanaf dat moment was ik niet meer weg te slaan uit de garage. Nieuwe vriendjes verschenen, aangetrokken door de magie van de flipperkast. Het voelde alsof mijn kleine wereld een beetje groter werd, met de flipperkast als middelpunt. Die kast stond daar niet alleen als symbool van mijn doorzettingsvermogen, maar ook als eerste stap naar mijn latere passie voor games en alles daaromheen.
Flipperkast in de game-studio
Jaren later kocht ik opnieuw een flipperkast, een World Poker Tour Pinball Machine by Stern uit 2006. Die heeft jarenlang in onze woonkamer gestaan en symboliseert mijn liefde voor poker en flipperen. Maar nu pronkt er een andere gave flipperkast in onze game-studio: een Attack from Mars Pinball Machine, een absolute klassieker vol spectaculaire lichtshows en buitenaardse thema’s. Iedere keer dat ik een potje flipper, voel ik datzelfde kinderlijke enthousiasme weer opborrelen. Het zijn die lichtjes, dat geluid van de knikkers en flippers, en dat gevoel van controle over de chaos van het spel. Ik geloof dat elke gamer in Nederland stiekem datzelfde gevoel herkent. Flipperen brengt het kind in je weer naar boven.
Deze column bezorgde me bijna een TILT, maar dan een gelukkige glitch in mijn hoofd. Het herbeleven van dat moment herinnert me eraan waarom ik zo van games houd. Misschien is dat wel de magie van het leven: dat we door een simpel spelletje een stukje geluk kunnen ervaren dat ons hele leven bijblijft. En zeg nou zelf zijn het niet die kleine, nostalgische momenten die het gamen ook zo mooi maken?
